هرکس که به سودای علی سر دارد

           آخر به چه کس نیاز دیگر دارد

جای عجبی نیست به استقبالش

             دیوار دل کعبه ترک بر دارد

در خلوت خود سه روز مهمانش کرد

               از شدت عشقی که به حیدر دارد

بر روی لبش معجزه ی قرآن و

                   گلبوسه زلبهای پیمبر دارد

فرمود حلال زاده باشد بی شک

                 هر کس به ولایت تو باور دارد

با دشمن او بگو رهایم سازد

               دست از سر و احوال دلم بر دارد

ای اهل سقیفه بارتان بر دارید

من حیدریم سر به سرم نگذارید 

عرش و ملکوت وسعت خوان شماست

           خورشید تلالوئی زچشمان شماست

دلتنگ صدایتان شده جبرائیل

                 وابستگی اش به صوت قرآن شماست

من هم ز قبیله ی اصیلی هستم

               کز صبح غدیر خم مسلمان شماست

اوجی بدهید این زمین خورده ی تان

            محتاج به پینه های دستان شماست

بابا... دل من مثل یتیم کوفه

               در حسرت یک تکه ای از نان شماست

نعلین و لباس وصله دارت آقا

              از روی تواضع فراوان شماست

ای همدم نا شناس نخلستانها

ای غربت محض!!! مرد مردستانها

      ای رزق زمین و آسمان از کرمت

               عیسی شده احیا  زمسیحای دمت

آنقدر که چشمهای تو خونگرمند 

                گشتم بخدا شهید ابروی خمت  

با یک نگهت پر از اجابت کردی 

                 هر کس که دعا کرد به زیر علمت

ای صاحب ذولفقار با هر ضربه  

                  صد کشته فتاد پای تیغ دو دمت

از لطف تو بود (مسلمت) شاعر شد

              ای خلقت آفرینش از لطف کمت

بر روی لب تمام ایرانیها  

                               این بیت شده اذن دخول حرمت

مرغ دل من چه خوش هوایی دارد

ایوان نجف عجب صفایی دارد

ای راه سعادت ای امیر دلخواه 

                         ای بر همه ی علوم عالم آگاه

تنها تو به اندازه ی زهرا بودی 

                           زین رو شده ای برای بانو همراه

در بدرقه ات همیشه زهرا می گفت  

                     لا حول ولا قوه الا با الله

رو بند بزن که چشم زخمت نزنند  

                     تا آمدنت نشسته ام چشم به راه

ای فاتح خیبر و حنین و خندق  

                            پشت تو شکسته از بلایی جانکاه

احساس غریبی مکن امشب با ما    

                 ای خانه نشین بگو چه گفتی با چاه

وقتی که لحد به روی زهرا می چید 

     تشیع جنازه ی خودش را می دید

نويسنده : خادم الرضا | تاريخ : سه شنبه 12 آذر 1392برچسب:شعر,اشعارسروده جهان میهن,شعرسینه زنی ,اشعارمحرم,شعرمحرم,شب عاشورا,شعرمداحی,شعرسینه زنی شور(ویژه محرم),هاشم طوسی ,جهان میهن,بیت الائمه,ولادت حضرت علی ,پایگاه بیت الائمه ,پایگاه شعربیت الائمه,نوحه ,شعر,اشعارسروده جهان میهن,شعرسینه زنی ,شعرمداحی,نوحه ,,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |